Cees Smit (Edam, 1957) maakt etsen, lino’s, houtdrukken, materiaaldrukken, gomdrukken en tekeningen op papier, linnen en jute. Vaak maakt hij detailfoto’s van zijn werk en verwerkt die weer tot nieuwe beelden. Smit schrijft gedichten die zijn werk ondersteunen en toelichten. Zijn atelier is gevestigd in Holysloot.
Zijn belangrijkste thema is de herinnering:
“Ben ik op zoek naar de herinnering? Creëer ik de herinnering? Deze vragen verbeeld ik in landschappen, maar ook in scènes aan het IJsselmeer bij mijn geboorteplaats Edam waarin mijn grootvader vaak een hoofdrol speelt.
Vormen landschappen de herinnering, of juist andersom? Het landschap activeert het geheugen, maar leidt het ook om de tuin. Veel van mijn werken dragen de titel “landschap zoekt maker.
Schelpen getuigen nog van de zee. Deze zoetwatermosselen en het opgedroogde wier activeren de herinnering van de maker. De fuiken in het meer, de symmetrie van de stokken, brengen heden en verleden samen, zetten de tijd stil. Boven water is er rond de fuiken nooit geluid, onder water woedt de strijd van de vissen voor hun bevrijding”.
De etstechniek leent zich goed voor deze zoektocht. Het krassen in het zink zorgt voor onomkeerbaarheid; het afdrukken spiegelt de werkelijkheid.
De diverse technieken om het beeld te vervolmaken of te versluieren geven ruimte voor vragen en ondoordringbaarheid.
Het levert de meest volmaakte mislukkingen op. Met oliestift, houtskool, grafietstift en tempera begint daarna de strijd om weer grip op de werkelijkheid te krijgen, we kunnen het immers niet bij de mislukking laten.
Vaak snijdt Smit het werk in stroken die hij herschikt, waardoor de afbeelding gefragmenteerd wordt. Hiermee wil hij aantonen dat de verbeelding van de herinnering willekeurig kan zijn en ingekleurd kan worden door recente ervaringen.
